یکشنبه, 15 مهر 1403 - Monday, 07 October 2024
پورتال شهرداری نجف آباد پورتال شهرداری نجف آباد

نمد مالي

 کلاه مالی:
 تاچند سال پیش نمد مالها وکلاه مالها در بازار شهر به تولید انواع کلاه نمدی – پالتونمدی – پالتونمدی چوپانهاوزیراندازوغیره می پرداختند.
مواداولیه لازم برای تولید کلاه نمدی پشم وکرک می باشد برای تهیه کلاههای مرغوب از کرک استفاده به این صورت که ابتدا پشم ویا کرک را به وسیله کمان حلاجی زده تا الیاف ازهم باز شوند وسپس پشم زده شده به کمک آب صابون روی تابه ای شکل ورز (یا همان مشت ومال ) داده تا الیاف پشم خوب درهم فشرده شود سپس روی قالبهای مخصوص از تنه درخت در سایزهای مختلف قالب زده وپس از شکل پذیری وپرداخت از قالبها جدا شده ودرآفتاب خشک شده
untitled20copy.jpg

14ساعت کار طاقت فرسای روزانه برای زنده نگه داشتن میراث فرهنگی نجف آباد

محمد علی محمدی یکی از آخرین بازماندگان نسل طلایی کلاه مالان نجف آباد که از ده سالگی به این کار وارد شده، هنوز نیز با عشق و علاقه ای مثال زدنی پس از آغاز کارش از ساعت 3 بامداد،روزانه بیش از چهارده ساعت را به زنده نگه داشتن آخرین نفس های این میراث فرهنگی ارزشمند شهر اختصاص می دهد.

 به گزارش خبرنگار پایگاه خبری شهرداری نجف آباد محمد علی محمدی هفتاد ودو ساله که با وجود احوال ناخوش این روزهای صنایع دستی،هنوز با قوت و امیدی کم نظیر پای حرفه اش باقی مانده در گفت و گویی اختصاصی با اشاره به تاریخچه این صنعت در شهر گفت:« در حدود پنجاه سال پیش که کلاه مالی با فعالیت نزدیک به بیست و پنج استاد کار ماهر روزهای پر رونقی را پشت سر می گذاشت، بیشتر تولیدات ما را تاجرانی از تویسرکان،ممسنی و همدان به صورت عمده خریداری می کردند ولی در سالهای اخیر منحصر شدن خریداران به یک نفر علاوه بر از بین بردن بازار رقابت، زمینه ساز کاهش چشمگیر قیمت این اثر دست ساز را نیز فراهم کرده است.»

 محمدی در ادامه این گفت و گو با تشریح روند تغییر ذائقه بازار از "شب کلاه" به کلاه های جدیدی معروف به "راساک" بیان داشت:« شب کلاه که از پشم گوسفند تهیه می شد علاوه بر داشتن کیفیت و دوام بیشتر، از پشم گوسفندان بومی منطقه تهیه می شد که این امر به رونق هر چه بیشتر یک شبکه گسترده کمک شایانی می کرد ولی به مرور خشن بودن این نمونه ها و تغییر فرهنگ استفاده کنندگان زمینه تولید کلاه های راساک که از الیاف مصنوعی و معروف به پشم گوسفند استرالیایی تهیه می شوند را فراهم کرد.»

 عمر متوسط سه ساله شب کلاه ها در مقایسه با عمر یک ساله نمونه های جدید دیگر مطلبی بود که این کلاه مال قدیمی با اشاره به آن ادامه داد:« در حالی که آماده کردن حدود بیست شب کلاه که رنگ زرد و شل بودن از علائم مشخصه آنها به شمار می آید برای یک استاد کار تنها نزدیک به یک روز وقت می برد ولی در مورد کلاه های جدید تهیه دویست کلاه راساک یک هفته وقت دو استاد کار ماهر را خواهد گرفت.»

 لازم به ذکر است که در حال حاضر معدود کلاه مالان نجف آباد مجبورند محصول کار طاقت فرسای خود را تنها به قیمت حدود سه هزار تومان به یکی از تجار فعال در این بخش بفروشند در حالی که همین محصول پس از انجام کارهای تکمیلی و بسته بندی در بازار به قیمت 15 تا بعضا 50 هزار تومان بسته به نوع مواد به کار رفته در پرداخت آن به دست مشتریان می رسد.

 محمدی در پایان سخنان خود در مورد درآمد این حرفه می گوید:« خود من شش دختر و دو پسرم را از محل در آمد همین کار به سر و سامان رسانده ام و جوانان نیز می توانند در صورت داشتن علاقه و پشتکار لازم در ضمن اضافه کردن برخی نوآوری ها به این حرفه نگاهی مثبت تر داشته باشند تا بتوانند ضمن توسعه آن، بر روی در آمد آن نیز حساب ویژه ای باز کنند.»

 به نظر می رسد سرمایه اولیه کم و وجود بازار خوب در کنار امکان تنوع بخشیدن بیشتر به تولیدات این بخش می تواند کلاه مالی را به عنوان یکی از گزینه های مهم برای ایجاد اشتغال در بین نسل جوان مطرح کند.

 در ادامه نیز می توانید طرز تهیه کلاه های شب کلاه و راساک را از زبان محمدی یکی از آخرین بازماندگان این هنر صنعت نجف آباد مطالعه کنید.

خلاصه ای از طرز تهیه شب کلاه و راساک

برای تهیه شب کلاه پشم گوسفند پس از طی مراحل اولیه آماده سازی، در دستان کلاه مال و بر روی تاوه های مخصوصی که بر روی زمین و با تعبیه یک سیستم گرمایی در زیر آن کار می کند، به صورت لایه های جداگانه در کنار هم قرار داده شده تا شکل اولیه کلاه به وجود آید.

پس از این مرحله شب کلاه ها در دیگی حاوی محلول جَفت (پوست بلوط) و پوسته انار به مدت دوازده ساعت جوشانده میشدند و پس از آن با گذشت هشت ساعت از خارج شدن از دیگ و قرار گرفتن در معرض هوای آزاد در آب جاری شستشو می شدند.

در زمان شستشو نیز دله هایی از آب آهک آماده و کلاه ها به منظور روشن شدن بیشتر رنگ و به اصطلاح باز شدن در داخل آنها زده میشد و در نهایت نیز کلاه مال مجددا با آغشته کردن دست خود به روغن چراغ مالش نهایی را به کلاه میداد تا آن را آماده عرضه به بازار کرده باشد.

در مورد کلاه های جدید معروف به راساک نیز شرایط آماده سازی اولیه مشابه شب کلاه های طی می شود ولی در مرحله جوشاندن پس از طی دوازده ساعت اولیه، به آن زاغ سیاه افزوده و جوشاندن کلاه ها پنج تا شش ساعت دیگر نیز ادامه پیدا خواهد کرد.

پس از پایان این مرحله کلاه ها همزمان با شستشو در کنار آبی جاری، به اصطلاح " تیل پیچ" داده می شوند که به نوعی می توان آن را به مشت دادن لباس های کهنه در زمان شستشوی دستی شبیه دانست.

بعد از خشک شدن کلاه ها، ماده ای به نام "زدو" مجددا به آن آغشته می شود و پس از مالش مجدد در تاوه های گرم کلاه مالی، قالب زده شده و پس از جمع کردن لبه های داخلی و خشک شدن در آفتاب با استفاده از سنگ هایی معروف به "حجر" محیط داخلی و خارجی کلاه به صورت دستی پرداخت می شود.

البته در نهایت و پیش از عرضه کلاه به مشتری، نمونه های تهیه شده جهت از بین بردن الیاف و زدگی های اضافی احتمالی بر روی پیک نیک چرخانده شده و در ادامه با استفاده از کیسه لیف قسمت های سوخته و غیر ضروری آن جدا می شوند.

 

تاچند سال پیش نمد مالها وکلاه مالها در بازار شهر به تولید انواع کلاه نمدی – پالتونمدی – پالتونمدی چوپانهاوزیراندازوغیره می پرداختند.
مواداولیه لازم برای تولید کلاه نمدی پشم وکرک می باشد برای تهیه کلاههای مرغوب از کرک استفاده به این صورت که ابتدا پشم ویا کرک را به وسیله کمان حلاجی زده تا الیاف ازهم باز شوند وسپس پشم زده شده به کمک آب صابون روی تابه ای شکل ورز (یا همان مشت ومال ) داده تا الیاف پشم خوب درهم فشرده شود سپس روی قالبهای مخصوص از تنه درخت در سایزهای مختلف قالب زده وپس از شکل پذیری وپرداخت از قالبها جدا شده ودرآفتاب خشک می شود.

خلاصه ای از طرز تهیه شب کلاه و راساک

برای تهیه شب کلاه پشم گوسفند پس از طی مراحل اولیه آماده سازی، در دستان کلاه مال و بر روی تاوه های مخصوصی که بر روی زمین و با تعبیه یک سیستم گرمایی در زیر آن کار می کند، به صورت لایه های جداگانه در کنار هم قرار داده شده تا شکل اولیه کلاه به وجود آید.

پس از این مرحله شب کلاه ها در دیگی حاوی محلول جَفت (پوست بلوط) و پوسته انار به مدت دوازده ساعت جوشانده میشدند و پس از آن با گذشت هشت ساعت از خارج شدن از دیگ و قرار گرفتن در معرض هوای آزاد در آب جاری شستشو می شدند.

در زمان شستشو نیز دله هایی از آب آهک آماده و کلاه ها به منظور روشن شدن بیشتر رنگ و به اصطلاح باز شدن در داخل آنها زده میشد و در نهایت نیز کلاه مال مجددا با آغشته کردن دست خود به روغن چراغ مالش نهایی را به کلاه میداد تا آن را آماده عرضه به بازار کرده باشد.

در مورد کلاه های جدید معروف به راساک نیز شرایط آماده سازی اولیه مشابه شب کلاه های طی می شود ولی در مرحله جوشاندن پس از طی دوازده ساعت اولیه، به آن زاغ سیاه افزوده و جوشاندن کلاه ها پنج تا شش ساعت دیگر نیز ادامه پیدا خواهد کرد.

پس از پایان این مرحله کلاه ها همزمان با شستشو در کنار آبی جاری، به اصطلاح " تیل پیچ" داده می شوند که به نوعی می توان آن را به مشت دادن لباس های کهنه در زمان شستشوی دستی شبیه دانست.

بعد از خشک شدن کلاه ها، ماده ای به نام "زدو" مجددا به آن آغشته می شود و پس از مالش مجدد در تاوه های گرم کلاه مالی، قالب زده شده و پس از جمع کردن لبه های داخلی و خشک شدن در آفتاب با استفاده از سنگ هایی معروف به "حجر" محیط داخلی و خارجی کلاه به صورت دستی پرداخت می شود.

البته در نهایت و پیش از عرضه کلاه به مشتری، نمونه های تهیه شده جهت از بین بردن الیاف و زدگی های اضافی احتمالی بر روی پیک نیک چرخانده شده و در ادامه با استفاده از کیسه لیف قسمت های سوخته و غیر ضروری آن جدا می شوند.

 

روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی روزی روزگاری نجف آباد: کلاه مالی

14ساعت کار طاقت فرسای روزانه برای زنده نگه داشتن میراث فرهنگی نجف آباد

محمد علی محمدی یکی از آخرین بازماندگان نسل طلایی کلاه مالان نجف آباد که از ده سالگی به این کار وارد شده، هنوز نیز با عشق و علاقه ای مثال زدنی پس از آغاز کارش از ساعت 3 بامداد،روزانه بیش از چهارده ساعت را به زنده نگه داشتن آخرین نفس های این میراث فرهنگی ارزشمند شهر اختصاص می دهد.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری شهرداری نجف آباد محمد علی محمدی هفتاد ودو ساله که با وجود احوال ناخوش این روزهای صنایع دستی،هنوز با قوت و امیدی کم نظیر پای حرفه اش باقی مانده در گفت و گویی اختصاصی با اشاره به تاریخچه این صنعت در شهر گفت:« در حدود پنجاه سال پیش که کلاه مالی با فعالیت نزدیک به بیست و پنج استاد کار ماهر روزهای پر رونقی را پشت سر می گذاشت، بیشتر تولیدات ما را تاجرانی از تویسرکان،ممسنی و همدان به صورت عمده خریداری می کردند ولی در سالهای اخیر منحصر شدن خریداران به یک نفر علاوه بر از بین بردن بازار رقابت، زمینه ساز کاهش چشمگیر قیمت این اثر دست ساز را نیز فراهم کرده است.»

محمدی در ادامه این گفت و گو با تشریح روند تغییر ذائقه بازار از "شب کلاه" به کلاه های جدیدی معروف به "راساک" بیان داشت:« شب کلاه که از پشم گوسفند تهیه می شد علاوه بر داشتن کیفیت و دوام بیشتر، از پشم گوسفندان بومی منطقه تهیه می شد که این امر به رونق هر چه بیشتر یک شبکه گسترده کمک شایانی می کرد ولی به مرور خشن بودن این نمونه ها و تغییر فرهنگ استفاده کنندگان زمینه تولید کلاه های راساک که از الیاف مصنوعی و معروف به پشم گوسفند استرالیایی تهیه می شوند را فراهم کرد.»

عمر متوسط سه ساله شب کلاه ها در مقایسه با عمر یک ساله نمونه های جدید دیگر مطلبی بود که این کلاه مال قدیمی با اشاره به آن ادامه داد:« در حالی که آماده کردن حدود بیست شب کلاه که رنگ زرد و شل بودن از علائم مشخصه آنها به شمار می آید برای یک استاد کار تنها نزدیک به یک روز وقت می برد ولی در مورد کلاه های جدید تهیه دویست کلاه راساک یک هفته وقت دو استاد کار ماهر را خواهد گرفت.»

لازم به ذکر است که در حال حاضر معدود کلاه مالان نجف آباد مجبورند محصول کار طاقت فرسای خود را تنها به قیمت حدود سه هزار تومان به یکی از تجار فعال در این بخش بفروشند در حالی که همین محصول پس از انجام کارهای تکمیلی و بسته بندی در بازار به قیمت 15 تا بعضا 50 هزار تومان بسته به نوع مواد به کار رفته در پرداخت آن به دست مشتریان می رسد.

محمدی در پایان سخنان خود در مورد درآمد این حرفه می گوید:« خود من شش دختر و دو پسرم را از محل در آمد همین کار به سر و سامان رسانده ام و جوانان نیز می توانند در صورت داشتن علاقه و پشتکار لازم در ضمن اضافه کردن برخی نوآوری ها به این حرفه نگاهی مثبت تر داشته باشند تا بتوانند ضمن توسعه آن، بر روی در آمد آن نیز حساب ویژه ای باز کنند.»

به نظر می رسد سرمایه اولیه کم و وجود بازار خوب در کنار امکان تنوع بخشیدن بیشتر به تولیدات این بخش می تواند کلاه مالی را به عنوان یکی از گزینه های مهم برای ایجاد اشتغال در بین نسل جوان مطرح کند.

 

گيوه دوزي

گیوه دوزی
امروزه گيوه دوزي در نجف آباد تنها در تعدادي از مغازه هاي شهرديده مي شود كه در آن به اين حرفه مشغول هستند و براي اين كه يك جفت گيوه دوخته شود، يك روز و نيم طول مي كشد .
مواد اوليه گيوه عبارت است از : رويه گيوه كه از آباده شيراز خريداري مي شود . اين رويه ها كار زنان آباداي و شيرازي مي باشد . تخته يا كف گيوه كه از پارچه كرباسي مي باشد ( اين پارچه ها را محكم كنار هم مي دوزن تا كف گيوه درست شود ) و چرم گاو كه براي دوختن جلو و پشت گيوه مصرف مي شود . .وضع بازار و خريد گيوه ها بيشتر در فصل بهار انجام مي گردد و كم ترين خريد در ماه هاي سرد به خصوص دي و بهمن مي باشد چون گيوه در فصل گرم و خشك جهت را حتي پا مناسب مي باشد .


در واقع تخت کشی مجموعه عملیاتی بر روی پارچه های فرسوده و کهنه لباس شامل برش های نواری از پارچه، متراکم کردن ، به هم فشردن و دوختن مجدد آنها به هم برای تهیه قسمت کف گیوه های سنتی بوده است.
در زمان خودش بهترین نوع بازیافت پارچه جهت تولید کمتر زباله و کمک به طبیعت و جلوگیری از آثار سوء زیست محیطی ناشی از تولید زباله توسط انسان !

مراحل ساخت و تولید گیوه در ۴ مرحله: چرم‌سازی، رویه‌بافی، تخت‌کشی و گیوه‌دوزی خلاصه می‌شود.

چرم‌سازی

ابتدا پوست گاو را که از بدنش جدا شده و کاملا تمیز شده‌است، به درون حوض آبی می‌اندازند و به مدت یک هفته نگه می‌دارند تا خیس بخورد؛ سپس آن را وارد حوض دیگری از محلول آب و آهک می‌اندازند و هر ۳ - ۴ روز پوست را زیر و رو می‌کنند تا محلول به همه جای آن برسد. پس از گذشت یک ماه که پوست در آب و آهک ماند آن را خارج می‌کنند و ۲ روز در محلول آب، زاج و نمک نگه می‌دارند؛ پس از آنکه خشک شد آن را با پیه و چربی‌های داغ‌شده چرب می‌کنند و ۲ تا ۳ روز نیز در برابر نور آفتاب قرار می‌دهند تا چربی لازم جذب آن شود. از این چرم برای کمری، نقاب و پاشنهٔ گیوه و... استفاده می‌شود. یادآوری می‌شود که گیوه‌بافان پیش از استفاده از چرم، آن را برای ۲ ساعت می‌خیسانند و پس از آن، بکار می‌گیرند.

رویه‌بافی

برای رویه‌بافی اول باید ته اندازی کرد. تعداد دانه‌های ته‌اندازی به طور تجربی با مساوی قرار دادن اندازهٔ پهنای دورتادور ۲ انگشت اشاره و وسط در کنار هم با مقدار دانهٔ بافته شده بوده‌است. همین طور که به رج بعدی می‌رسد؛ ابتدا ۳ دانه در رج اول بعد ۴ دانه در رج دوم و همین طور رو به بالا اضافه می‌شود تا اینکه به رج ۶۰ برسیم اکنون بافت سینهٔ رویه تمام شده‌است و حال باید پاشنه را بافت که خود ۹ رج است این ۹ رج وقتی کامل شود آخرین رج آن رجی هم تراز است و در یک خط صاف خواهد بود. از اینجا است که بافت ۹ رج برای دور ساق پا شروع می‌شود. پس از تمام شدن این رج‌ها روی رج یکی مانده به آخر یک رج را زنجیره‌بافی می‌کنند.

نخ مورد استفاده رویه‌بافان نخ پنبه‌ای سه لا است و سوزن آن‌ها بلند و باریک است. یک جفت رویه را می‌توان در ۲ روز بافت. رویه‌بافی درایران حرفه زنان بوده‌است.

تخت‌کشی

درحال حاضر در رشته گیوه‌بافی ۲ نوع تخت استفاده می‌شود؛ تخت لاستیکی (امروزه به دلیل حوصله و زمان زیادی که تخت پارچه‌ای نیاز دارد و قیمت بالای آن از تخت لاستیکی که بیشتر لاستیک چرخ‌های ماشین است استفاده می‌شود.) و دیگری تخت پارچه‌ای که نوع اصیل و کهن در تخت کشی گیوه‌است و برتری‌های خاص خود را دارد.

تخت گیوه را از پارچه‌های کتانی محکم، کرباس و یا پارچه‌های کهنه می‌سازند به این ترتیب که ابتدا آن‌ها را به شکل نوار نوار می‌برند. طول این نوارها به پهنای تخت مورد نظر بستگی دارد این نوارها را مرتب پشت سر هم قرار داده و با درفش وسط آن‌ها را سوراخ می‌کنند و دوال چرمی را از آن رد می‌کنند. با این کار این نوارها بهم دوخته می‌شوند و پاشنه جلو و عقب که هر دو چرمی بوده و البته عقبی از جلویی پهنتر می‌باشد (پاش لنجه) هم به کف تخت پیوند می‌خورد.

درفش‌ها را داخل خاکستر می‌گذارند تا داغ شوند و بتوانند راحت از میان نوارها عبور کنند کار دوال رد کردن را چندین بار انجام می‌دهند تا پیوندها به خوبی صورت گیرد. وقتی کار دوال رد کردن تمام شد با نمد خیس تخت را نم‌دار می‌کنند و با شفره روی تخت می‌کشند تا سطح تخت هم تراز شود و ریش‌ریش‌های حاصل از جدا شدن تار و پود پارچه ریخته شود و اطراف آن مرتب گردد. سپس با نخ و سوزن اطراف تخت را به روش کج‌بافی می‌دوزند تا هیچ نخی بیرون نزند یا به اصطلاح در نرود و نوارها شکافته نشود.

 

روزی روزگاری نجف آباد:گیوه دوزی روزی روزگاری نجف آباد:گیوه دوزی روزی روزگاری نجف آباد:گیوه دوزی روزی روزگاری نجف آباد:گیوه دوزی روزی روزگاری نجف آباد:گیوه دوزی

همگام با شهرداری:telegram.me/najafabd

پایگاه خبری شهرداری:news.najafabad.ir

سایت شهرداری:www.najafabad.ir/portal

نقشه نجف آباد:map.najafabad.ir

سامانه ارتباطات مردمی:137

سامانه پیام کوتاه: 30001360

قفل و كليد سازي

قفل سازي

يكي از صنايع زيبايي دستي ، صنعت قفل سازي است كه بايد آن را از صنايع نابوده شده در اين شهر حساب آورد . شهري كه قفل هاي آن در گذشته به لحاظ مهارت و ظرافت جنبه صادراتي داشته و به شهرهاي دور و نزديك صادر مس شده ، با وردو قفل هاي خارجي ، صنعت گذشته خود را ازياد مي برد . در 50 سال پيش ، از آهن و يا دوچرخه هاي پايي پس از استفاده شدن ، براي ساخت قفل ها استفاده مي كرند و قفل هاي لوله اي شكل بزرگ مي ساختند .

لوده بافي

لوده در سنت به معني سبد بزرگي است كه براي محل ميوه استفاده مي شود . لوده بافي كه در گذشته جز مشاغل شهر بوده و از جمله صنايع دستي اي مي باشد كه از طريق آن مردم به امرار معاش مي پرداختند .

در حال حاضر نيز چند تن از با تجربه ها و قديمي هاي اين حرفه به لوده بافي مشغول هستند . لوده بافي قبل از اينكه كه يك منبع در آمد باشد جزو هنرها و صنايع برتر دستي شهر مي باشد كه داراي ظرافت هاي خاص خود مي باشد .

لوده ها از به هم بافتن چند تركه ( چوب ارغوان ) ايجاد مي شوند، اين لوده ها چنان بافته مي شوند كه چندين برابر استحكام چوبي كه با آن بافته مي شود استحكام دارد و از نظر زيبايي نيز شكل هندسي متفاوتي دارد كه بر زيبايي آن افزوده است . چوب لوده ها از تركه ارغواني ( تركه ارغاني ) مي باشد كه بعضي از لوده باف ها آن را در خانه يا در باغ خود مي كاشتند و البته بعضي هم آن را مي خريدند و به صورت دسته هاي بزرگ چيده و به حجره هايشان مي آورند . ابتدا برگ ها را از تركه ها جدا مي كنندو در حالي كه هنوز چوب ها نرم هستند ، مشغول به بافتن يك لوده (سبد) مي شوند.

  پیرمردانی را در مغازه های کوچک در خیابان ۱۷شهریور (قباد سابق) نرسیده به بیمارستان بنام فامیلی عامل بارها دیده ایم و یا همان خیابان نزدیک مخابرات و یا خیابان دلگشا(کوچه برجی) کمی بعد از خیابان شیخ بهایی جنوبی و اکنون درخیابان حافظ (پشت بانک ملی مرکزی) و نرسیده به باغملی مغازه ای کوچک همچون دیگر مغازه های لوده بافی جوان خوش فکر نجف آبادی در کنج عزلت و باهمتی پولادی چنان با دستانش ترکه های ارغوان را ادب میکند که گذشتگان این ترکه ها,انسانهای کوچک بازیگوش قدیم را.
بله, این جوان که بدور از حواشی به فکر احیای صنعت دستی شهرمان است کسی نیست جزاستاد صادق فاتح.

تماشاي هنرمرداني كه با حوصله و صبر به بافتن اين لوده ها اقدام مي كنند ، خالي از لطف نيست .

روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی روزی روزگاری نجف آباد: لوده بافی

تمام حقوق این پایگاه محفوظ و متعلق به شهرداری نجف آباد می باشد .
نجف آباد - خیابان امام(ره) ٫ ساختمان مرکزی شهرداری _کدپستی:14661_85146
تلفن : 3-03142640041 ارتباطات مردمی:137-سامانه ارسال پیامک:30001360