لوده بافي

لوده در سنت به معني سبد بزرگي است كه براي محل ميوه استفاده مي شود . لوده بافي كه در گذشته جز مشاغل شهر بوده و از جمله صنايع دستي اي مي باشد كه از طريق آن مردم به امرار معاش مي پرداختند .

در حال حاضر نيز چند تن از با تجربه ها و قديمي هاي اين حرفه به لوده بافي مشغول هستند . لوده بافي قبل از اينكه كه يك منبع در آمد باشد جزو هنرها و صنايع برتر دستي شهر مي باشد كه داراي ظرافت هاي خاص خود مي باشد .

لوده ها از به هم بافتن چند تركه ( چوب ارغوان ) ايجاد مي شوند، اين لوده ها چنان بافته مي شوند كه چندين برابر استحكام چوبي كه با آن بافته مي شود استحكام دارد و از نظر زيبايي نيز شكل هندسي متفاوتي دارد كه بر زيبايي آن افزوده است . چوب لوده ها از تركه ارغواني ( تركه ارغاني ) مي باشد كه بعضي از لوده باف ها آن را در خانه يا در باغ خود مي كاشتند و البته بعضي هم آن را مي خريدند و به صورت دسته هاي بزرگ چيده و به حجره هايشان مي آورند . ابتدا برگ ها را از تركه ها جدا مي كنندو در حالي كه هنوز چوب ها نرم هستند ، مشغول به بافتن يك لوده (سبد) مي شوند.

  پیرمردانی را در مغازه های کوچک در خیابان ۱۷شهریور (قباد سابق) نرسیده به بیمارستان بنام فامیلی عامل بارها دیده ایم و یا همان خیابان نزدیک مخابرات و یا خیابان دلگشا(کوچه برجی) کمی بعد از خیابان شیخ بهایی جنوبی و اکنون درخیابان حافظ (پشت بانک ملی مرکزی) و نرسیده به باغملی مغازه ای کوچک همچون دیگر مغازه های لوده بافی جوان خوش فکر نجف آبادی در کنج عزلت و باهمتی پولادی چنان با دستانش ترکه های ارغوان را ادب میکند که گذشتگان این ترکه ها,انسانهای کوچک بازیگوش قدیم را.
بله, این جوان که بدور از حواشی به فکر احیای صنعت دستی شهرمان است کسی نیست جزاستاد صادق فاتح.

تماشاي هنرمرداني كه با حوصله و صبر به بافتن اين لوده ها اقدام مي كنند ، خالي از لطف نيست .