قنات قميشلو

قنات قميشلو

قميشلو دره وسيعي است در شمال شهر تيران كه محل پرورش اسب و شكارگاهي بي همتا بوده است . در اين منطقه قلعه ي باشكوهي ساخته شده و محل شكار و تفريج « ضل السلطان » و فرزندان او بوده است . در ابتداي انقلاب اين مكان در اختيار نيروي انتظامي و اكنون در اختيار اداره منابع طبيعي است . در شمال اين قلعه روستايي قرار داشته با تأسيسات لازم از جمله قلعه ،‌حمام عمومي و غيره كه اكنون فاقد سكنه است و خانه ها نيز مخروبه شده اند . در جلوي قلعه ، باغ وسيعي با درختان كهن قرار دارد كه محل تفريح شاهزادگان قاجار بوده است .
قناتي از سمت غرب به شرق در اين دره حفر گرديده كه آب آن روبروي قلعه آفتابي مي شود و به اندازه يك سنگ مي باشد كه مورد استفاده مزرعه و اراضي زيردست قلعه و شبانان ساكن در آن حوالي مي باشد . اين قنات در زمان قاجار حفر گرديده است .
قنات چاه ميلان ( عشق آباد ) :
مزرعه چاه ميلان در روبروي « دره پهن » و در شمال اتوبان « كاشان – ذوب آهن » واقع شده ، با مزرعه اي سرسبز از درختان بادام ، پسته و .. و استخري كه آب قنات و چشمه اي در آن جمع مي شود . اين مزرعه متعلق به « غلامحسين خان ياور » بوده و اكنون نيز مركز منطقه حفاظت شده اي است در دره اي طويل كه از شرق به نام گدار بيدك ، سنگ سفيد ، گدار ماسه اي ، چاه محمد باقر و از در بند تيران به غرب ادامه دارد . قنات قديم كوچكي يا حدود نيم سنگ آب كه اين مزرعه را مشروب ساخته و نيز براي استفاده طيور و وحوش نيز استفاده مي شود . در روزهاي تعطيل و آفتابي زمستان اين مزرعه پذيراي بسياري از دوستداران طبيعت و كوهنوردان و گردشگران مي باشد .

قنات بي نظير

قنات بي نظير

قنات شاه حر

قنات شاه حر

قنات كوچك ديگري است با آب نسبتاً كم در دره شمالي نجف آباد كه به دستور « صارم الدوله »  احداث شده است و مزرعه اي به همين نام رامشروب مي سازد . اين قنات توسط سه نفر از مقنيان قديمي كه هر سه برادر و به نام هاي « درويش مراد » ، « درويش مصطفي » و « درويش مرتضي » و همگي فرزندان « درويش صادق»  معروف نجف آبادي بوده اند ، حفر شده است .
ناگفته نماند كه « درويش صادق » از  پيران آگاه و وارسته و با طبع شعري عالي بوده كه قطعاتي از اشعار او بر جاي مانده است .

قنات بلمچه

قنات بلمچه
اين قنات ، از كوهپايه هاي شمالي غربي نجف آباد سرچشمه گرفته و به محض آفتابي شدن در كنار پادگان شهيد منتظري وارد نهر قديمي خود شه ، مسير كوتاهي را طي مي كند و وارد مزرعه بلمچه مي شود .
مسير حركت آب تقريباً از شمال به جنوب است و در طول راه خود درختان كهني را آبياري مي كند كه محل استراحت چوپانان و عابران است . اين مزرعه در بيان وسيعي قرار دارد و مشرف به شهر نجف آبّاد است درختان كهن اطراف اين قنات حكايت از قدمت آن دارد .
مزرعه ي فوق الذكر كه توسط قنات مذكور آبيار يمي شود ،‌محل سكونت اوليه ي زرتشتيان ، چوپانان و چادرنشينان بوده و واز دير باز در آن كشاورزي مي كرده اند . ساكنان با چراي دام هاي خود در كوهپايه ها و صحراهاي اطراف ، خود در اين محل سكونت دائمي اختيار كرده و به ساخت قلعه و خانه اقدام كرده و با حفر قنات به كشاورزي روي آورده بودن د. بناهاي مخروبه اي در اين محل وجود دارد و به گفته بعضي از گذشتگان قبرستاني نيز در كنار اين قنات وجود داشته كه بعضاً‌افراد به حفر قبرها به جهت يافتن جواهرات اقدام كرده و چيزي جز استخوان هاي پوسيده نيافته اند . البته بايد در نظر داشت كه زرتشتيان باستان ، مرده هاي خود را در دخمه هايي برفراز كوه ها قرار مي داده اند تا بپوسد و سپس استخوان آنها را دفن مي كرده اند . پيران را عقيده بر اين است كه قدمت حفراين قنات نيز مانند قنوات سه گانه ي نجف آباد به حداقل 500 سال پيش بر مي گردد .
اين مزرعه و زمين هاي اطراف آن متعلق به آقاي « احمدميرزا » از فرزندان « صارم الدوله » و برخي از طايفه آيتي ها نجف آباد بوده و اكنون صاحبان متعددي دارد و سندي نيز در دست است كه حمايت از وجود سكنه در اين محل بوده و كدخدا نيز داشته اند و قريه اي آباد و پررونق بوده است .